Cytaty Albert Camus

„Ale zawsze nadchodzi godzina w historii, kiedy ten, co ośmiela się powiedzieć, że dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.”

„Raczej umrzeć stojąc niż żyć na kolanach.”

„Nie idź za mną - mogę cię nie poprowadzić. Nie idź także przede mną - mogę za tobą nie podążyć. Po prostu idź obok mnie jako przyjaciel.”

„Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek zmęczony błaga o twarz jakiejś istoty i o serce olśnione miłością”

„W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.”

„Bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika (...) nadejdzie być może dzień, kiedy na nieszczęście ludzi i dla ich nauki dżuma obudzi swe szczury i pośle je, by umierały w szczęśliwym mieście.”

„Ale w miarę czekania przestaje się już czekać.”

„Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka.”

„Z przyjaźnią sprawa nie jest tak prosta. Długo, z trudem się ją zdobywa, ale kiedy już się przyjaźń posiadło, nie sposób się od niej uwolnić, trzeba stawić czoło. Nich pan przede wszystkim nie wierzy, że pańscy przyjaciele będą telefonować do pana co wieczór, jak powinni, by dowiedzieć się, czy nie jest to przypadkiem ten wieczór, kiedy postanowił pan popełnić samobójstwo, lub, bardziej po prostu,...”

„Zawsze są powody do zabicia człowieka. Nie sposób za to udowodnić, że powinien żyć.”

„Być świętym bez Boga - oto jedynie prawdziwy problem jaki znam.”

„Nic na świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha. A jednak ja także się odwracam, sam nie wiedząc dlaczego.”

„Pytanie: co robić, by nie tracić czasu? Odpowiedź: doświadczać go w całej jego rozciągłości. Środki: spędzać dni w przedpokoju u dentysty na niewygodnym krześle; przesiadywać na balkonie w niedzielne popołudnie; słuchać wywiadu w języku, którego się nie rozumie; wybierać najdłuższe i najmniej wygodne marszruty kolejowe i jechać oczywiście na stojąco; stać w kolejce do okienka, gdzie sprzedają bile...”

„Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.”

„Na świecie było tyle dżum, co wojen. Mimo to dżumy i wojny zastają ludzi zawsze tak samo zaskoczonych.”

„Miłość, bowiem żąda odrobiny przyszłości, a myśmy mieli tylko chwile”

„Szkołą przygotowuje dzieci do życia w świecie, który nie istnieje.”

„I nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane.” .

„Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.”

„Skąd wiem, że nie mam przyjaciół? To bardzo proste: odkryłem to owego dnia, kiedy miałem zamiar się zabić, żeby im splatać figla, żeby ich ukarać w pewien sposób. Ale kogo ukarać? Niektórzy byliby zdumieni; nikt nie czułby się ukarany. Zrozumiałem, że nie mam przyjaciół.”

„Dżuma odebrała wszystkim siłę miłości, a nawet przyjaźni, trzeba to powiedzieć. Miłość bowiem żąda odrobiny przyszłości, a myśmy mieli tylko chwile”

„Mówi pan o sądzie ostatecznym. Niech mi pan pozwoli roześmiać się z szacunkiem. Czekam nań śmiało: poznałem to, co jest najgorsze, sąd ludzi.”

„Jedyny sposób, żeby ludzie byli razem, to zesłać im dżumę.”

„Tak kochamy marzenia, że boimy się je realizować.”

„Żyć z dnia na dzień, sam w obliczu nieba”

„Rzecz prosta, że prawdziwa miłość jest czymś wyjątkowym, zdarza się mniej więcej dwa albo trzy razy na wiek. Poza tym próżność lub nuda.”

„Ale może powinniśmy kochać to, czego nie umiemy pojąć.”

„Ale czy wie pan, dlaczego jesteśmy zawsze bardziej sprawiedliwi i wielkoduszni dla zmarłych? Przyczyna jest prosta! Wobec nich nie mamy zobowiązań. Zostawiają nam swobodę, możemy rozporządzać swoim czasem, upchać hołd pomiędzy koktajl i spotkanie z uroczą kochanką, słowem, przeznaczyć nań chwilę, z którą nie wiadomo co zrobić. Jeśli zobowiązują nas do czegoś, to do pamięci, a my mamy krótką pamięć...”

„Ludzie są raczej dobrzy niż źli.”

„Jego zdaniem, sprawiedliwość ludzka jest niczym, a wszystkim jest sprawiedliwość Boga. Zauważyłem, że to sprawiedliwość ludzka skazała mnie na śmierć.”